از زمان شیوع ویروس کرونا و اطلاع اینکه این ویروس از طریق تماس مستقیم فرد به فرد توسط دست دادن، در آغوش گرفتن، بوسیدن، سرفه کردن و حتی نزدیک شدن بیش از فاصله یک متری، احتمال مصاب شدن وجود دارد، انسان‌ها دارند کم کم از هم فاصله می‌گیرند و روابط اجتماعی شکل و رنگ تازۀ به خود گرفته است
در افغانستان از قدیم رسم بر این بوده که هرگاه با دوستان و آشنایان خود مقابل می‌شویم، دست بدهیم و او را در آغوش بگیریم. این نمادی از محبت و دوستی متقابل است. در محافل، برنامه‌ها، تفریح، سفر، عبادات، شب‌نشینی‌ها، مهمانی‌ها، میله‌ها و ملاقات‌ها باهم می‌نشستیم و می‌حرفیدیم. متأسفانه بعد از شیوع ویروس کرونا در افغانستان، دیگر آن حال و هوای سابق روابط اجتماعی برهم خورده است و تمام مردم تلاش دارند تا از همدیگر فاصله بگیرند و در خانه بمانند. حتی ترس از شیوع ویروس کرونا، خانه خدا (کعبه)، اکثر مساجد، معابد و عبادت‌گاه های ادیان مختلف جهان را تعطیل کرده است و بیشتر عبادات در داخل خانه‌ها صورت می‌گیرد
معلوم نیست که ویروس کرونا چی زمانی از بین خواهد رفت و واکسین یا داروی برای آن ساخته خواهد شد؟ و اما آشکار است تأثیر که به روی روابط اجتماعی افراد گذاشت، سالیان زیادی ادامه خواهد داشت و شاید هم به همین رویه بشرامروزی عادت کنند و این روابط اجتماعی جدید برای خود در جوامع جا بازکند